dostan man

                                                                 تورادرخلوت شبهایم فریادکردم

   صبورانه سوختم و ساختم، با من بمان

                         تا سرود عشق را با عشق سازم

   نتونستم قد رعنا تو ببینم

                       آخه چشمی که پرآبه طاقت دیدن نداره

  نتونستم گل سرخی واست ازباغچه بچینم

                     آخه دستی که بلرزه جرات چیدن نداره

  ترس دیدن یا شنیدن که میخوست بده به بادم

                 سایه ای بود سردوسنگین رو یه ذره اعتمادم

  چه شبایی تو اتاقم واسه تو نامه نوشتم

                  جای تو نامه روخوندم آخر ازنامه گذشتم

  اگه روزی روزگاری بشه باز توروببینم  

                 وحشت از دنیا ندارم که گل سرخ روبچینم

  اگه روزی روزگاری بشه باز تو روببینم 

                 گل سرخی نمی مونه که نخوام برات بچینم